Donderdag 16 oktober 2025 15:00 uur
Andijk
Ontvang updates voor Andijk
Dit is een verhaal van een meneer die vertelt over een kind dat erop aandringt dat hij zijn zaken moeten regelen. Een soortgelijk verhaal horen we met enige regelmaat als men, na vele momenten van uitstel, toch uiteindelijk bij de notaris zit. De woorden van deze meneer: “Je kijkt toch altijd anders naar jezelf, althans laat ik het zo zeggen, je blijft je die jonge god voelen die je zoveel jaren geleden was. Ik merk dat mijn kinderen mij toch iets anders zien en ze zeggen dat de tijd is aangebroken dat ik wat op papier ga zetten. Een testament, pap, zei mijn zoon tegen mij met zo’n serieuze blik die hij duidelijk van zijn moeder heeft geërfd. Alsof ik morgen al omval. Ik maakte een grapje, dat ik wel mijn sokkenverzameling, die ik elke Vaderdag en verjaardag van mijn zoon en dochters kreeg, wel aan hem zou nalaten, maar hij lacht niet. Hij meent het. Ergens snap ik het wel. Ze willen duidelijkheid. Geen gedoe later. Geen ruzies over wie wat krijgt of hoe dingen moeten worden geregeld. Maar het voelt zo… definitief. Alsof ik door het opschrijven van mijn laatste wensen ineens toegeef dat ik eindig ben. Terwijl ik me nog steeds die man voel die op zaterdagochtend drie kinderen in een Fiat ‘Pinda’ wist te proppen voor een dagje Petten. Ik bleef er toch blijf ik erover nadenken. Misschien is het geen teken van ouder worden, maar van volwassen worden (gebeurd dat toch nog ). Ik regel het dus niet voor mezelf, maar voor hen. Dus ja, vandaar dat ik hier zitâ€.
Lees het volledige artikel bij de bron
Bekijk al het lokale nieuws van Andijk