Oud beeldmateriaal uit postcodegebied 3991SP

Kanaalstraat 41-43. Begin 1900 zijn deze huizen gebouwd als twee woningen met bovenwoningen. Vier jaar later werden de woningen op de begane grond verbouwd tot twee winkels , en kreeg de gevel een nieuwe, doorlopende winkelpui. Omstreeks 1919 wilde de toenmalige eigenaar C.J. Snooij de twee winkels samenvoegen t.b.v. zijn boekhandel, waar tevens gedrukt en gebonden zou worden. Daartoe is de hele gevel verbouwd. Opnieuw werd de pui veranderd, ditmaal met een rode natuursteen. Op de verdieping werd vóór iedere woning een houten, koepelachtige erker geplaatst, met daartussen een groot balkon. Boven elke erker was eveneens een balkon op de zolderverdieping, welke door een houten tentdak afgesloten werd. Het ontwerp voor deze verbouwing was geleverd door de Velsense architecten Meyran en Ten Broeke. Tegenwoordig is er van het aanzicht van 1919 nog maar weinig over. Het gebouw is ontdaan van alle houten elementen, en ook de pui van nummer 43 is geheel veranderd. Alleen de natuurstenen puibalk en één van de zuiltjes is bewaard gebleven. De grote vensters op de eerste verdieping hebben de deuren naar de erkers vervangen, en nergens is de oude roedeverdeling bewaard gebleven. Hiernaast is de oorspronkelijke verbouwing van 1919 afgedrukt.

Kanaalstraat 48. Hoekhuis met afgeschuinde hoek uit 1878. Het ontwerp is kenmerkend voor die tijd en sluit aan bij de drie andere hoekpanden op het kruispunt. De omlijsting van de vensters, de gemetselde pilasters, de houten bekroning en de symmetrische gevelindeling zijn echter classicistische elementen. Het huis verdient daarom de benaming neo-classicistisch. Na de bouwtijd is de beganegrond gepleisterd met insnijdingen, die natuursteen zou moeten suggereren. De gebroken kap, waarvan de oude dakkapel verdwenen is en waarin moderne dakramen gezet zijn, is met asfaltleien bedekt. Op de foto: Twee voormalig dichtgemetselde venssters zijn weer opengemaakt en voorzien van kunstof kozijnen. Tevens is de winkeldeur vervangen door een kunststof exemplaar in dito kozijn.

Kanaalstraat 48. Hoekhuis met afgeschuinde hoek uit 1878. Het ontwerp is kenmerkend voor die tijd en sluit aan bij de drie andere hoekpanden op het kruispunt. De omlijsting van de vensters, de gemetselde pilasters, de houten bekroning en de symmetrische gevelindeling zijn echter classicistische elementen. Het huis verdient daarom de benaming neo-classicistisch. Na de bouwtijd is de beganegrond gepleisterd met insnijdingen, die natuursteen zou moeten suggereren. De gebroken kap, waarvan de oude dakkapel verdwenen is en waarin moderne dakramen gezet zijn, is met asfaltleien bedekt. De winkelvensters in de Visseringstraat zijn dichtgemetseld en aan de Kanaalstraat is een venster doorgebroken tot garage-ingang.

Kanaalstraat 48. Hoekhuis met afgeschuinde hoek uit 1878. Het ontwerp is kenmerkend voor die tijd en sluit aan bij de drie andere hoekpanden op het kruispunt. De omlijsting van de vensters, de gemetselde pilasters, de houten bekroning en de symmetrische gevelindeling zijn echter classicistische elementen. Het huis verdient daarom de benaming neo-classicistisch. Na de bouwtijd is de beganegrond gepleisterd met insnijdingen, die natuursteen zou moeten suggereren. De gebroken kap, waarvan de oude dakkapel verdwenen is en waarin moderne dakramen gezet zijn, is met asfaltleien bedekt. De winkelvensters in de Visseringstraat zijn dichtgemetseld en aan de Kanaalstraat is een venster doorgebroken tot garage-ingang.

Kanaalstraat 60-60rd. In 1891 is dit huis door J.C. van Vendeloo gebouwd als woning met café, gezamelijk eigendom van Boonekamp en J.W.R. Arnold, zoon van de mede-oprichter van de Burgelijke Maatschap. De oorspronkelijke pui, ontworpen ten behoeve van het café, was van hout, baksteen en natuursteen. In 1909 is het café verbouwd tot winkel, waarbij de twee dubbele cafédeuren vervangen zijn door een groot winkelraam. Tijdens deze verbouwing is er voor het middelste venster van de verdieping een erker geplaatst. De verdieping wordt verlevendigd door witgeschilderde cementen banden, blokjes en geprofileerde sluitstenen. De gevel wordt afgesloten door een klassicistisch houten bekroning. In 1970 is het winkelraam vervangen door garagedeuren, waardoor de pui ernstig verstoord is. Geen van de deuren is meer oorspronkelijk, en ook de kozijnen zijn vernieuwd. Het lijsterwerk van de erker is gedeeltelijk ontimmerd, evenals bij het dakkapel. De dakpannen zijn in 1970 vervangen door moderne asfaltbedekking.

Kanaalstraat 60-60rd. In 1891 is dit huis door J.C. van Vendeloo gebouwd als woning met café, gezamelijk eigendom van Boonekamp en J.W.R. Arnold, zoon van de mede-oprichter van de Burgelijke Maatschap. De oorspronkelijke pui, ontworpen ten behoeve van het café, was van hout, baksteen en natuursteen. In 1909 is het café verbouwd tot winkel, waarbij de twee dubbele cafédeuren vervangen zijn door een groot winkelraam. Tijdens deze verbouwing is er voor het middelste venster van de verdieping een erker geplaatst. De verdieping wordt verlevendigd door witgeschilderde cementen banden, blokjes en geprofileerde sluitstenen. De gevel wordt afgesloten door een klassicistisch houten bekroning. In 1970 is het winkelraam vervangen door garagedeuren, waardoor de pui ernstig verstoord is. Geen van de deuren is meer oorspronkelijk, en ook de kozijnen zijn vernieuwd. Het lijsterwerk van de erker is gedeeltelijk ontimmerd, evenals bij het dakkapel. De dakpannen zijn in 1970 vervangen door moderne asfaltbedekking.

Duin en Kruidbergerweg 52-54-56-58. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteeen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok

Duin en Kruidbergerweg 52-58. Zuidgevel Nova Zembla. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok

Duin en Kruidbergerweg 52-58. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteeen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok

Duin en Kruidbergerweg 52-58. Tuinornament, Pedestaal, van Duin en Kruidberg. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteeen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok.

Duin en Kruidbergerweg 52-58. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteeen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok

Duin en Kruidbergerweg 52-58. Nova Zembla stalgebouw Duin en Kruidberg. Oostgevel machinegebouw. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok

TIJDCODE: 1:18:30 De Onze Lieve Vrouwe Toren, zonder twijfel één van de belangrijkste monumenten in Amersfoort. Het laatgoitsche bouwwerk is 98,33 meter hoog en de op twee na hoogste kerktoren van Nederland. Oorspronkelijk hoorde de toren bij een in de 18e eeuw verdwenen kerk. De eerste kapel op deze locatie werd in de veertiende eeuw gebouwd. Wanneer de toren precies is gebouwd is niet bekend. Aangenomen wordt dat men kort na 1444 is begonnen met de bouw en dat de toren omstreeks 1470 klaar was. De gegevens over de bouw gingen verloren in 1579 toen protestanten tijdens de reformatie en de beeldenstorm grote delen van het archiefmateriaal vernietigden. De kerk werd door de protestanten overgenomen van de katolieken en ook voor andere doeleinden gebruikt, zoals de opslag van buskruit en als laboratorium waar granaten werden gevuld. TIJDCODE: 1:19:30 In 1787 ging het fout. Door onvoorzichtigheid van een medewerker ontplofde de kerk. Daarbij vielen 17 doden en door de explotie raakte de kerk zwaar beschadigd. In 1804 ging de spits van de toren in vlammen op. In 1806 werd besloten de ruïne van de kerk af te breken. De toren bleef staan. Eind jaren 80 werd duidelijk dat de toren opneiuw dringend gerenoveerd moest worden. Dat was al gebeurd tussen 1912 en 1932 en relatief kort daarvoor, tussen 1965 en 1970. TIJDCODE: 1:22:18 Amersfoorters zamelden vanaf dat moment op allerlei manieren geld in voor het behoud van de toren. Voor dit doel werd ook een aparte stichting in het leven geroepen en een speciaal girorekeningnummer geopend. TIJDCODE: 1:23:05 Behalve door de verkoop van bijzondere producten werd er ook sportieve prestaties verricht om middels sponsoring geld bijeen te krijgen. Amersfoortse Scholen, instellingen en bedrijven zetten zich hiervoor in, waarbij alle kleine beetjes helpen. TIJDCODE: 1:23:28 Maar ook particulieren en sportorganisaties droegen hun steentje bij. Onmeer middels een sponsorloop om de toren in november 1989. Het inzamelen van voldoende geld voor de restauratie van het kadastrale middelpunt van Nederland zou nog jaren gaan duren. In de vroege ochtend van 13 april 1992 werd Nederland opgeschrikt door een aardbeving met een kracht van 5,8 op de schaal van Richter. Even schrikken, temeer daar de Onze Lieve Vrouwe Toren nog altijd een zorgenkindje was. TIJDCODE: 1:25:25 In september 1992 kwam er goed nieuws uit Den Haag. Minister Hedy D'Ancona kwam naar Amersfoort met de mededeling dat ook het rijk flink ging bijdragen aan de restauratie van de toren. TIJDCODE: 1:25:47 De toren bestaat uit twee vierkante geledingen van baksteen en natuursteen voorzien van steunberen, een zandstenen achtkantige lantaarn en een houten bekroning. In mei 1994 was de restauratie in volle gang. TIJDCODE: 1:27:30 Na drie jaar in de stijgers te hebben gedaan was de Onze Lieve Vrouwe Toren volledig gerestaureerd. Burgemeester Brouwer en wethouder Berends opende de toren in april 1996. TIJDCODE: 1:27;46 De Onze Lieve Vrouwe Toren, bijgenaamd Lange Jan, kan weer jaren mee.