Dinsdag 16 december 2025 18:48 uur
De Bilt
Ontvang updates voor De Bilt
Een man en vrouw komen heel rustig aanlopen. Hij loopt wat moeizaam en een beetje gebogen, maar ziet er zichtbaar opgewekt uit. De vrouw ziet er ook monter uit en heeft zo te zien geen loopproblemen. ‘Even bijkomen’, zegt de man als de twee bij het bankje aankomen. Met een zucht gaat hij zitten. ‘Haar gaat het wandelen een stuk gemakkelijker af, maar ik heb er wat meer moeite mee. Maar ik doe het graag hoor.’ De vrouw doet zorgzaam zijn jas even goed en als ze vindt dat alles goed zit gaat ze naast hem zitten. Ik schat ze tegen de tachtig. Ze zijn zichtbaar aardig en bezorgd voor elkaar. ‘We maken iedere dag een wandeling van een uur, weer of geen weer. Het houdt ons fit en we komen er ten minste eens nog uit’, zegt de vrouw. ‘Als ik dat vergelijk met mijn buurvrouw, die is nog jonger dan ik maar als er maar een zuchtje wind staat komt ze de deur niet uit. Maar ja, ze is astmatisch en heeft zwakke longen en dan is het te inspannend voor haar als het waait. Maar binnen zitten vindt ze ook geen probleem. Ze heeft elke week lectuur in huis met roddelverhalen en daar lijkt ze zich goed mee te vermaken. Met een paar vriendinnen die daar ook gek op zijn lezen ze alle blaadjes. Die ruilen ze daarna onderling en dat levert dan weer gesprekstof op. Maar dat moeten ze natuurlijk zelf weten. Ik heb daar geen behoefte aan.’ De man luistert en glimlacht. ‘We kennen elkaar nu precies vijf jaar’, zegt hij haar liefdevol aankijkend. ‘Ze is weduwe en mijn vrouw is ook alweer acht jaar geleden overleden.’ Als ze allebei zwijgen vraag ik waar ze elkaar hebben ontmoet, hoewel ik het eigenlijk wat indiscreet vind. Ze kijken elkaar glimlachend aan alsof de een het aan de ander wil overlaten om de vraag te beantwoorden. ‘Het klinkt misschien raar, maar we hebben elkaar vijf jaar geleden hier op dit bankje ontmoet’, zegt de man. ‘Ik zag haar zitten en dacht waarom zou ik er niet bij gaan zitten. Alleen is maar alleen. Ik vond dat ze wat verdrietig voor zich uit zat te kijken en vroeg of er iets aan de hand was. Dat bleek ook zo, want haar broer was een paar dagen daarvoor plotseling overleden. Ze had een hele goede band met die broer. Hij was ook alleen.’ Ik zie dat de vrouw tranen in haar ogen krijgt. De man ziet het ook en slaat troostend een arm om haar heen wat haar zichtbaar goed doet. ‘We kenden elkaar vijf jaar geleden wel van gezicht, maar hadden nooit eerder met elkaar gesproken, hoewel we vlak bij elkaar wonen. Nou ja, hij vroeg of ik bij hem een kopje koffie wilde komen drinken en zo is het gekomen. We wonen niet samen hoor, dat geeft te veel gedoe, maar we doen wel van alles met zijn tweeën. Nico heeft een auto dus gaan we nog wel eens ergens naar toe. Soms gaan we een weekendje weg. Dat boeken we dan via internet. Vorige maand hebben een vijfdaagse boottocht op de Rijn naar Duitsland gemaakt.’ Dat ze elkaar vandaag vijf jaar kennen gaat niet ongemerkt voorbij. ‘Vanavond gaan we gezellig uit eten. De kinderen vinden het ook prachtig dat we met elkaar optrekken. Mijn kleindochter vroeg al wanneer we gingen trouwen.’ Ze zwijgt even en zegt dan met een blik waaruit ik niet kan opmaken of ze het serieus meent: ‘Maar hij heeft me nog niet gevraagd.’ Ik houd wijselijk mijn mond.
Lees het volledige artikel bij de bron
Bekijk al het lokale nieuws van De Bilt