Oud beeldmateriaal uit Almere

Duin en Kruidbergerweg 47. De voormalige portierswoning, gelegen aan de overzijde van de weg. De hoofdtoegang van het landgoed heeft op deze hoogte tegenover de toegang tot het later gebouwde Kennemergaarde gelegen: de J.T., Cremerlaan liep als particuliere weg oorspronkelijk vanaf de Hagelingerweg in een rechte lijn door totaan deze plek. Het huisje dateert van 1903 en is gemaakt naar ontwerp van J.Kuit. De landelijk aandoende stijl van het huisje wordt bewerkstelligd door de haaks op elkaar liggende kappen met leidekking en door de houten gedetailleerde elementen zoals de veranda.

Duin en Kruidbergerweg 60. Sousterrain, zijde voorgevel. Het herenhuis. Het huis is in nauw overleg met de bouwheer ontworpen door J.J., M.A. en J. van Nieukerken. Het gebouw is groot en uitgevoerd in een uitbundige Hollandse neorenaissancestijl. Het heeft een onregelmatige, tamelijk langgerekte plattegrond met als gevolg daarvan een gevarieerde gevelopstand. Vanuit de kap een hoog opgaande rechthoekige toren. De gevels worden opgesierd door zandstenen elementen. In de rijk versierde omlijsting van de ingangspartijen zijn de belangen en de interessen van de Cremers beeldend tot uitdrukking gebracht. Centraal in het interieur een Engelse 'Hall', die de invloed van de uit Engeland afkomstige eigenares verraadt. Alle vertrekken zijn rijk gedetailleerd, waarbij een grote verscheidenheid aan soms authentieke decoratiestijlen - per vertrek één stijl- is aangebracht. Vóór het huis een terras en een in geometrische stijl aangelegde tuin, aansluitend op een tijdens de bouw gegraven vijver. Op het terras natuurstenen piedestals en tuinvazen met renaissance motieven, vermoedelijk afkomstig van de oudere buitenplaatsen.

Duin en Kruidbergerweg 60. Het herenhuis. Het huis is in nauw overleg met de bouwheer ontworpen door J.J., M.A. en J. van Nieukerken. Het gebouw is groot en uitgevoerd in een uitbundige Hollandse neorenaissancestijl. Het heeft een onregelmatige, tamelijk langgerekte plattegrond met als gevolg daarvan een gevarieerde gevelopstand. Vanuit de kap een hoog opgaande rechthoekige toren. De gevels worden opgesierd door zandstenen elementen. In de rijk versierde omlijsting van de ingangspartijen zijn de belangen en de interessen van de Cremers beeldend tot uitdrukking gebracht. Centtaal in het interieur een Engelse 'Hall', die de invloed van de uit Engeland afkomstige eigenares verraadt. Alle vertrekken zijn rijk gedetailleerd, waarbij een grote verscheidenheid aan soms authentieke decoratiestijlen - per vertrek één stijl - is aangebracht. Vóór het huis een terras en een in geometrische stijl aangelegde tuin, aansluitend op een tijdens de bouw gegraven vijver. Op het terras natuurstenen piedestals en tuinvazen met renaissance motieven, vermoedelijk afkomstig van de oudere buitenplaatsen.

Duin en Kruidbergerweg 60. Het herenhuis. Het huis is in nauw overleg met de bouwheer ontworpen door J.J., M.A. en J. van Nieukerken. Het gebouw is groot en uitgevoerd in een uitbundige Hollandse neorenaissancestijl. Het heeft een onregelmatige, tamelijk langgerekte plattegrond met als gevolg daarvan een gevarieerde gevelopstand. Vanuit de kap een hoog opgaande rechthoekige toren. De gevels worden opgesierd door zandstenen elementen. In de rijk versierde omlijsting van de ingangspartijen zijn de belangen en de interessen van de Cremers beeldend tot uitdrukking gebracht. Centraal in het interieur een Engelse 'Hall', die de invloed van de uit Engeland afkomstige eigenares verraadt. Alle vertrekken zijn rijk gedetailleerd, waarbij een grote verscheidenheid aan soms authentieke decoratiestijlen - per vertrek één stijl - is aangebracht. Vóór het huis een terras en een in geometrische stijl aangelegde tuin, aansluitend op een tijdens de bouw gegraven vijver. Op het terras natuurstenen piedestals en tuinvazen met renaissance motieven, vermoedelijk afkomstig van de oudere buitenplaatsen

Duin en Kruidbergerweg 60. Het herenhuis. Het huis is in nauw overleg met de bouwheer ontworpen door J.J., M.A. en J. van Nieukerken. Het gebouw is groot en uitgevoerd in een uitbundige Hollandse neorenaissancestijl. Het heeft een onregelmatige, tamelijk langgerekte plattegrond met als gevolg daarvan een gevarieerde gevelopstand. Vanuit de kap een hoog opgaande rechthoekige toren. De gevels worden opgesierd door zandstenen elementen. In de rijk versierde omlijsting van de ingangspartijen zijn de belangen en de interessen van de Cremers beeldend tot uitdrukking gebracht. Centraal in het interieur een Engelse 'Hall', die de invloed van de uit Engeland afkomstige eigenares verraadt. Alle vertrekken zijn rijk gedetailleerd, waarbij een grote verscheidenheid aan soms authentieke decoratiestijlen - per vertrek één stijl - is aangebracht. Vóór het huis een terras en een in geometrische stijl aangelegde tuin, aansluitend op een tijdens de bouw gegraven vijver. Op het terras natuurstenen piedestals en tuinvazen met renaissance motieven, vermoedelijk afkomstig van de oudere buitenplaatsen

Duin en Kruidbergerweg 74. De chauffeurswoning, in 1910 gebouwd naar een ontwerp van de Haarlemse architect G. Meppelink. Het huis geeft een wat moderner indruk dan dan de drie overige dienstwoningen. Het huis heeft een a-symmetrische gevelopstand onder een samengesteld dak met besneden gootklossen. In de voorgevel een portiek met een rondboog. De vensters bestaan uit tamelijk smalle, gekoppelde ramen en bovenverlichting met kleine roedeverdeling

Duin en Kruidbergerweg 47. De voormalige portierswoning, gelegen aan de overzijde van de weg. De hoofdtoegang van het landgoed heeft op deze hoogte tegenover de toegang tot het later gebouwde Kennemergaarde gelegen: de J.T., Cremerlaan liep als particuliere weg oorspronkelijk vanaf de Hagelingerweg in een rechte lijn door totaan deze plek. Het huisje dateert van 1903 en is gemaakt naar ontwerp van J.Kuit. De landelijk aandoende stijl van het huisje wordt bewerkstelligd door de haaks op elkaar liggende kappen met leidekking en door de houten gedetailleerde elementen zoals de veranda.

Duin en Kruidbergerweg 74. De chauffeurswoning, in 1910 gebouwd naar een ontwerp van de Haarlemse architect G. Meppelink. Het huis geeft een wat moderner indruk dan dan de drie overige dienstwoningen. Het huis heeft een a-symmetrische gevelopstand onder een samengesteld dak met besneden gootklossen. In de voorgevel een portiek met een rondboog. De vensters bestaan uit tamelijk smalle, gekoppelde ramen en bovenverlichting met kleine roedeverdeling

Duin en Kruidbergerweg 47. De voormalige portierswoning, gelegen aan de overzijde van de weg. De hoofdtoegang van het landgoed heeft op deze hoogte tegenover de toegang tot het later gebouwde Kennemergaarde gelegen: de J.T., Cremerlaan liep als particuliere weg oorspronkelijk vanaf de Hagelingerweg in een rechte lijn door totaan deze plek. Het huisje dateert van 1903 en is gemaakt naar ontwerp van J.Kuit. De landelijk aandoende stijl van het huisje wordt bewerkstelligd door de haaks op elkaar liggende kappen met leidekking en door de houten gedetailleerde elementen zoals de veranda.

Duin en Kruidbergerweg 43.

Duin en Kruidbergerweg 74. De chauffeurswoning, in 1910 gebouwd naar een ontwerp van de Haarlemse architect G .Meppelink. Het huis geeft een wat moderner indruk dan dan de drie overige dienstwoningen. Het huis heeft een a-symmetrische gevelopstand onder een samengesteld dak met besneden gootklossen. In de voorgevel een portiek met een rondboog. De vensters bestaan uit tamelijk smalle, gekoppelde ramen en bovenverlichting met kleine roedeverdeling

Duin en Kruidbergerweg 2. Crematorium, aula en Columbarium. De hoofdvorm is ontleend aan de contemporaine Duitse crematoria. Vanwege het ontbreken van Nederlandse crematoria is gekeken naar soortgelijke voorbeelden. In Duisland werd het cremeren al langer toegepast, in de gevels werd gewerkt met een combinatie van natuur- en baksteen. De architectuur van het gebouw, waarvan de verschillende onderdelen duidelijk aan het exterieur afleesbaar zijn, getuigt van beïnvloeding door het rationalisme van de architect H.P.Berlage. Het gebouw, gelegen op een natuurlijke duintop- heeft een t-vormige plattegrond. De boven alles uittorende centrale aula wordt gedekt door een spitse koepel metvensters vlak onder de top. De uitgebouwde ingangspartij heeft een half koepeltje en is te bereiken via een brede trap. Naast de ingangspartij een in 1987 aangebrachte liftschacht. Onder de aula is is het columbarium, waar de kostbare bronzen en marmeren urnen in schappen zoals die van een duiventil (=columbarium) opgesteld worden. Achter de aula ligt het eigenljke crematorium. Dit gedeelte ligt iets lager en is belangrijk breder dan de aula. Het is opgebouwd uit een middengedeelte onder een zadeldak met twee schoorstenen op de hoeken en aan weerskanten een lager, iets terugliggende zijvleugel onder een plat dak. Nieuwe aula. Door het toenemen van het aantal crematies werd ook de oude aularuimte spoedig te klein, W.M.Dudok kreeg in 1936 de opdracht een een nieuwe aula te onwerpen. In 1937 kwam het nieuwe gebouw gereed. De Nieuwe aula ligt ten zuiden van het bestaande complex en is daar door middel van een langgerekt en lager bouwblok aan verbonden. Deze verbinding is ook weer als columbarium ingericht. De aula is oost-west georieënteerd en wordt naar het oosten toe breder. Zowel de aula als het lager gelegen verbindingsstuk zijn voorzien van een plat dak. Voor de ingang van de oostgevel is een portaal aangebracht met aan weerszijden een reeks kolommen die de overstek van

Spaarndammerweg 3. Boerderij Pandjie (Maleis voor dekseltje), die in 1926 gebouwd is als gemend bedrijf. De boerderij heeft twee oudere versies gekend, die in verband met verbredingen van het Noordzeekanaal gesloopt zijn. De schuur en het stallencomplex zijn gedeeltelijk opgetrokken van hergebruikt materiaal dat afkomstig is van de gesloopte boerderijen. De gevels zijn ter verhulling hiervan afgesmeerd met een cementlaag. Volgens mededeling van de huidige bewoner is de boerderij eigendom geweest van J.T. Cremer, oud-minister van de koloniën en handel, tevens eigenaar van de buitenplaats Duin en Kruidberg in Santpoort. De boerderij heeft een grote schuur in een karakteristieke, basilicale vorm die speciaal geschikt was voor de opslag van o.a. suikerbieten en vlas. In het verhoogde middelgedeelte onder een zadeldak een smalle strook bedoeld voor ramen, thans dichtgezet. Aan de voorzijde van de schuur staat het relatief kleine woonhuis dat in hoofdvorm vermoedelijk is overgenomen van de voorlaatste versie van de boerderij. In het woonhuis zijn zowel hergebruikte kozijnen en schuiframen (begane grond) als een uit de bouwtijd daterend liggend venster (verdieping) toegepast. Links naast de schuur ligt het voormalige stallencomplex voor onder meer varkens, met daarbij opslagruimte voor landbouwmateriaal. Het stallencomplex is in een u-vorm gebouwd - met de open zijde naar de schuur - waardoor er een soort binnenhof ontstaan is. Achter de boerderij ligt een vrijstaande, gedeeltelijk uitgegraven kuilschuur met kalkzandstenen muren onder een rieten zadeldak. De schuur, bestemd voor de opslag van aardappelen, dateert waarschijnlijk uit het begin van de jaren dertig. In deze periode werd de pootaardappelcultuur in de IJ-polders geïntroduceerd, waarbij de aardappel moest dienen ter vervanging van de in de crisisjaren moeilijk verkrijgbare graanprodukten. De gangbare boerderijtypen voldeden niet aan de voor de opslag van aardappelen gestelde eisen, zodat in

Spaarndammerweg 3. Boerderij Pandjie (Maleis voor dekseltje), die in 1926 gebouwd is als gemend bedrijf. De boerderij heeft twee oudere versies gekend, die in verband met verbredingen van het Noordzeekanaal gesloopt zijn. De schuur en het stallencomplex zijn gedeeltelijk opgetrokken van hergebruikt materiaal dat afkomstig is van de gesloopte boerderijen. De gevels zijn ter verhulling hiervan afgesmeerd met een cementlaag. Volgens mededeling van de huidige bewoner is de boerderij eigendom geweest van J.T. Cremer, oud-minister van de koloniën en handel, tevens eigenaar van de buitenplaats Duin en Kruidberg in Santpoort. De boerderij heeft een grote schuur in een karakteristieke, basilicale vorm die speciaal geschikt was voor de opslag van o.a. suikerbieten en vlas. In het verhoogde middelgedeelte onder een zadeldak een smalle strook bedoeld voor ramen, thans dichtgezet. Aan de voorzijde van de schuur staat het relatief kleine woonhuis dat in hoofdvorm vermoedelijk is overgenomen van de voorlaatste versie van de boerderij. In het woonhuis zijn zowel hergebruikte kozijnen en schuiframen (begane grond) als een uit de bouwtijd daterend liggend venster (verdieping) toegepast. Links naast de schuur ligt het voormalige stallencomplex voor onder meer varkens, met daarbij opslagruimte voor landbouwmateriaal. Het stallencomplex is in een u-vorm gebouwd - met de open zijde naar de schuur - waardoor er een soort binnenhof ontstaan is. Achter de boerderij ligt een vrijstaande, gedeeltelijk uitgegraven kuilschuur met kalkzandstenen muren onder een rieten zadeldak. De schuur, bestemd voor de opslag van aardappelen, dateert waarschijnlijk uit het begin van de jaren dertig. In deze periode werd de pootaardappelcultuur in de IJ-polders geïntroduceerd, waarbij de aardappel moest dienen ter vervanging van de in de crisisjaren moeilijk verkrijgbare graanprodukten. De gangbare boerderijtypen voldeden niet aan de voor de opslag van aardappelen gestelde eisen, zodat in

Spaarndammerweg 3. Boerderij Pandjie (Maleis voor dekseltje), die in 1926 gebouwd is als gemend bedrijf. De boerderij heeft twee oudere versies gekend, die in verband met verbredingen van het Noordzeekanaal gesloopt zijn. De schuur en het stallencomplex zijn gedeeltelijk opgetrokken van hergebruikt materiaal dat afkomstig is van de gesloopte boerderijen. De gevels zijn ter verhulling hiervan afgesmeerd met een cementlaag. Volgens mededeling van de huidige bewoner is de boerderij eigendom geweest van J.T. Cremer, oud-minister van de koloniën en handel, tevens eigenaar van de buitenplaats Duin en Kruidberg in Santpoort. De boerderij heeft een grote schuur in een karakteristieke, basilicale vorm die speciaal geschikt was voor de opslag van o.a. suikerbieten en vlas. In het verhoogde middelgedeelte onder een zadeldak een smalle strook bedoeld voor ramen, thans dichtgezet. Aan de voorzijde van de schuur staat het relatief kleine woonhuis dat in hoofdvorm vermoedelijk is overgenomen van de voorlaatste versie van de boerderij. In het woonhuis zijn zowel hergebruikte kozijnen en schuiframen (begane grond) als een uit de bouwtijd daterend liggend venster (verdieping) toegepast. Links naast de schuur ligt het voormalige stallencomplex voor onder meer varkens, met daarbij opslagruimte voor landbouwmateriaal. Het stallencomplex is in een u-vorm gebouwd - met de open zijde naar de schuur - waardoor er een soort binnenhof ontstaan is. Achter de boerderij ligt een vrijstaande, gedeeltelijk uitgegraven kuilschuur met kalkzandstenen muren onder een rieten zadeldak. De schuur, bestemd voor de opslag van aardappelen, dateert waarschijnlijk uit het begin van de jaren dertig. In deze periode werd de pootaardappelcultuur in de IJ-polders geïntroduceerd, waarbij de aardappel moest dienen ter vervanging van de in de crisisjaren moeilijk verkrijgbare graanprodukten. De gangbare boerderijtypen voldeden niet aan de voor de opslag van aardappelen gestelde eisen, zodat in