Oud beeldmateriaal uit Houten Zuid-West

Duin en Kruidbergerweg 70. De tuinmanswoning, in 1895 gebouwd. Naast de voordeur een gevelsteen met het opschrift 'Frits Cremer, 31 juli 1895'. het huisje heeft een schilderachtig aanzicht, onder meer bewerkstelligd door een aan de achterzijde doorgetrokken dakschild met een in 1937 aangebrachte steekkap. De gevels zijn opgetrokken uit oranje --rode verblendsteen op een plint. Over de gevels horizontale banden. langs de muurdoorbrekingen door profielsteen gevormde vellingen, Ter afsluiting van de vensters met summiere roedeverdeling houten luiken geschilderd in zandlopermotief

Duin en Kruidbergerweg 52-58. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteeen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok

Duin en Kruidbergerweg 70. De tuinmanswoning, in 1895 gebouwd. Naast de voordeur een gevelsteen met het opschrift 'Frits Cremer, 31 juli 1895'. het huisje heeft een schilderachtig aanzicht, onder meer bewerkstelligd door een aan de achterzijde doorgetrokken dakschild met een in 1937 aangebrachte steekkap. De gevels zijn opgetrokken uit oranje --rode verblendsteen op een plint. Over de gevels horizontale banden. langs de muurdoorbrekingen door profielsteen gevormde vellingen, Ter afsluiting van de vensters met summiere roedeverdeling houten luiken geschilderd in zandlopermotief

Duin en Kruidbergerweg 70. De tuinmanswoning, in 1895 gebouwd. Naast de voordeur een gevelsteen met het opschrift 'Frits Cremer, 31 juli 1895'. het huisje heeft een schilderachtig aanzicht, onder meer bewerkstelligd door een aan de achterzijde doorgetrokken dakschild met een in 1937 aangebrachte steekkap. De gevels zijn opgetrokken uit oranje --rode verblendsteen op een plint. Over de gevels horizontale banden. langs de muurdoorbrekingen door profielsteen gevormde vellingen, Ter afsluiting van de vensters met summiere roedeverdeling houten luiken geschilderd in zandlopermotief

Duin en Kruidbergerweg 52-58. Tuinornament, Pedestaal, van Duin en Kruidberg. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteeen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok.

Duin en Kruidbergerweg 70. De tuinmanswoning, in 1895 gebouwd. Naast de voordeur een gevelsteen met het opschrift 'Frits Cremer, 31 juli 1895'. het huisje heeft een schilderachtig aanzicht, onder meer bewerkstelligd door een aan de achterzijde doorgetrokken dakschild met een in 1937 aangebrachte steekkap. De gevels zijn opgetrokken uit oranje --rode verblendsteen op een plint. Over de gevels horizontale banden. langs de muurdoorbrekingen door profielsteen gevormde vellingen, Ter afsluiting van de vensters met summiere roedeverdeling houten luiken geschilderd in zandlopermotief.

Duin en Kruidbergerweg 52-58. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteeen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok

Duin en Kruidbergerweg 52-58. Nova Zembla stalgebouw Duin en Kruidberg. Oostgevel machinegebouw. Het stalgebouw en het machinegebouw. Het voormalig stalgebouw uit 1899, waar thans woningen in aangebracht zijn. In 1908 is er een in stijl aangepast machinegebouw aangebouwd, waarin een accumulatorenbattarij was ondergebracht die het huis van electriciteit heeft voorzien. Het stalgebouw - met een inpandig koetshuis annex garage - heeft een gevarieerde gevelopsstand met verschillende puntgevels. De architectuur wordt gekenmerkt door renaissancistische elementen en detaillering, veelal uitgevoerd in natuursteen. Boven de inrijpoort een met paardenkoppen en daarboven een gevelsteen met cartouche waarin in het bouwjaar is aangegeven. Over de gevelvlakken zware smeedijzeren muurankers, de vensters van de begane grond zijn voorzien van houten luiken beschilderd in zandlopermotief. Op het dak een houten klokkestoel met luidklok

Oosterbroekerweg 15. Gemaal (complex), gebouwd in 1914 als ruwoliegemaal met centrifugaalpomp ten behoeve van de polder de Velserbroek. Thans in gebruik als electrogemaal met centrifugaalpomp; de oorspronkelijke ruwoliemotor staat nog in het gemaal opgesteld. Het complex is gesitueerd in het noordoosten van de polder en bestaat uit een machinegebouw met voor- en achterwaterlopen, betonnen damsluizen, een uitwateringsduikersluis, alsmede de oorspronkelijke machinistenwoning. Geschiedenins:. De Velserbroek werd al in de dertiende eeuw bedijkt langs de noord- en oostzijde. De Velserdijk keerde het Wijkermeer en het IJ en sloot aan op de Sparendam (Spaarndam) die al in 1220 was gelegd tussen het Spaarne en het IJ. De Velserbroek heeft nooit over een eigen bemaling beschikt, maar de polder kon het overtollige water via vier uitwateringssluisjes laten wegstromen. In de 'Informacie' uit 1514 staan de onderhoudsverplichtingen van de ingelanden vermeld: 'Velzerdijck.daarinnen begrepen de onderhoudensisse van 4 sluyzen'. In de loop der eeuwen zijn de oorspronkelijke houten sluisjes regelmatig vernieuwd en rond 1770 in steen uitgevoerd. Hoewel ze sindsdien andermaal zijn gerepareerd en opnieuw opgemetseld, is de hoofdvorm onveranderd. Sinds de achtiende eeuw konden de sluisjes ook het polderwater met behulp van schuiven vasthouden, hetgeen in droge zomers uitdroging van de gewassen voorkwam (Gemeente-archief). De aanleg van het Noordzeekanaal (1865-1876) had grote gevolgen voor de Velserbroek: de Wijkermeer werd ingepolderd, het IJ afgesloten en de zeewerende functie van de Velserdijk verviel. Belangrijker nog was dat de getijdenwerking kwam te vervallen, waardoor de natuurlijke afwateringin gevaar kwam. Sinds 1883 werd een 6 pk stoomlocomobile gebruikt om in de winter aan de zijdzuide van de polder het water uit te pompen. In de zomer moest de locomobile aan de noordzijde water inpompen. Met deze wisselende behoeften moest bij de bouw van het gemaal

Stenen gewelf onder Sparrenheuvel ontdekt bij werkzaamheden, najaar 1987.

V.l.n.r.: Anita Vink-Vant Hert, Claudia Colijn en Marja van Steijn. Stenen bank voor het Broederhuis aan de Amsterdamstraat / Nagtzaamplein., ca. 1986.

Percelen op het landgoed 't Huis te Vogelenzang voorheen van Jhr. L.G. Boreel, later van Jhr. W.Ph. Barnaart. Deze percelen werden op 2 juli 1931 gefotografeerd in verband met een onderzoek naar de bewoonbaarheid. De woningen werden in de volksmond 'de kippenhokken' genoemd. Ze werden toen bewoond door 3 gezinnen, ondanks het feit dat de woningen onvoldoende licht- en luchttoevoer hadden, geen faecaliënafvoer, nog riolering. Er was slechts pompwater aanwezig en de bewoners moesten gebruik maken van een gemeenschappelijk buitenprivaat. Op deze foto is deze ruimte te zien aan het privaatdeksel tegen de openstaande deur. Het bouwen van deze arbeiderswoningen heeft destijds niet veel gekost. Tegen een bestaande tuinmuur en kas, die op het zuiden lagen, werden de huisjes aangebouwd, zodat deze op het noorden lagen en dus geheel verstoken waren van het zonlicht. De huisjes bestonden uit een voorgevel, een dakje en wat houten en stenen scheidingswandjes. De woningen werden 17 mei 1934 onbewoonbaar verklaard. Daarna werd perceel no. 7 ontruimd en nimmer weer bewoond, doch sindsdien voor bergruimte gebruikt. Ook de bewoners van de nos. 3 en 5 vertrokken, waarna de krotten enige tijd onbewoond zijn geweest. Doch nadien heeft het jonge echtpaar Mense de percelen 3 en 5 als woning in gebruik genomen. In 1934 zijn voor rekening van Jhr. W.Ph. Barnaart in de tuinmuur een aantal lage kozijntjes met raampjes (klappend) aangebracht, zodat daardoor wat zonlicht in de huisjes kon binnenvallen.

Zicht op de Verenigde Polders waar bouwplannen werden verijdeld.

Bouwen van kassen van J.C. Groenewegen aan de Biezenweg.