Dinsdag 31 maart 2020 om 21:37
Afkomstig van Twitter
“Of ik mezelf veilig voel op straat? Daar stel je echt een gewetensvraag. Ik ben niet overal in Nederland even open op straat. Vrienden geef ik uit gewoonte vaak drie zoenen, maar in sommige steden laat ik dat wel uit mijn hoofd. Het is ook af en toe best gewaagd om zo je nek uit te steken. Ben je bijvoorbeeld Turks, Marokkaans of Hindoestaans, dan is dat in meer of mindere mate zichtbaar aan de buitenkant. Maar ik heb geen ‘homo’ op mijn voorhoofd staan, dus moet ik me actief zichtbaar maken. De gemiddelde mens kan zo uitvogelen dat ik gay ben. Ik vertel er af en toe over in de media, sta op onze boot tijdens Pride en maak actief deel uit van Roze in Blauw. Toch doe ik het voor de volle honderd procent. Het is nog nodig, zeker binnen beroepsgroepen als de politie en Defensie. Door hier actief aandacht voor te blijven vragen, ontstaat langzaamaan een voedingsbodem voor meer acceptatie. Hoe mooi is het als er straks jonge aspiranten binnenstromen, die tijdens de introductieronde gelijk durven zeggen: ‘Ik ben Piet en ik ben getrouwd met Henk.’ Als je jezelf niet kunt zijn, kun je ook niet goed presteren. Voor mij heeft Roze in Blauw persoonlijk veel betekend. Ik ben bij de politie pas zes jaar terug uit de kast gekomen. Het leek me lange tijd heel ingewikkeld, op mannen vallen én dit beroep beoefenen. Bij het netwerk kwam ik in aanraking met mensen als Ellie Lust, die me er stapje voor stapje bij hebben geholpen mijn weg te vinden. Roze in Blauw is er natuurlijk in de eerste plaats voor de buitenwereld, om de drempel voor burgers te verlagen om aangifte te doen, maar ook intern is het van grote waarde. Actief blijven en je geluid laten horen is op dit vlak heel belangrijk. Als je zwijgt, dan ebt het naar de achtergrond.”
Leek > Zevenhuizen > Drostinnewijk