Dinsdag 21 oktober 2025 20:00 uur
De Bilt
Ontvang updates voor De Bilt
Het hondje dat de wat oudere man aan de lijn heeft vindt het zo te zien tijd voor een rustpauze. Het dier lijkt me niet zo jong meer en wil duidelijk even ontspannen, hij trekt zijn baasje tenminste naar het bankje. Als de man gaat zitten kruipt het dier onder de bank en hijgt met de tong uit de bek nog wat na. De twee kennen elkaar natuurlijk heel goed en weten precies wat ze aan elkaar hebben. Het is een vrij kleine hond en een bepaald ras kan ik er niet in ontdekken. ‘Hij is veertien en wil altijd graag uitgelaten worden, maar dan moet er wel op z’n tijd een rustpauze zijn, hè Lars’, zegt hij een beetje naar mij en naar Lars kijkend. Vanaf het bankje kijken we uit op een verkiezingsbord in een tuin. De man wijst ernaar en zegt: ‘Dat was vroeger wel anders in de verkiezingstijd. Toen zag je bij heel veel huizen raambiljetten hangen en toen gingen ze ook nog met geluidswagens met veel lawaai door de straten. Tegenwoordig zie je ze alleen maar bij een winkelcentrum wat foldertjes uitdelen. Nee, dan ik vond de verkiezingstijd vroeger veel leuker.’ Misschien heeft hij wel gelijk, maar ik denk dat het door allerlei nieuwe ontwikkelingen ook niet te vergelijken is. Tegenwoordig speelt de campagne zich veel meer af via de televisie en niet op straat. En nu zijn er iedere keer peilingen die misschien wel een trend aangeven, maar als de uitslag anders blijkt hebben ze er altijd wel een verklaring voor. ‘Toch vond ik het vroeger veel leuker’, zegt de man nogmaals. ‘Ik kan me nog heel goed die koe met naakte vrouw van de PSP herinneren. Dat zou nu niet meer kunnen. De PSP is er trouwens ook niet meer’, zegt hij lachend. ‘De lijsttrekkers van toen waren bijna altijd mannen en die kwamen in zaaltjes campagne voeren. Ik ben daar vroeger ook wel eens geweest, want je wilde toch weten wat ze van plan waren. Ministers werden toen nog met excellentie aangesproken. Ik las pas dat ministers voor de Tweede Wereldoorlog op Prinsjesdag een ambtskostuum droegen met een hoofddeksel met witte veren en een degen. Dat zal best een mooi gezicht geweest zijn. Het waren toen natuurlijk allemaal nog mannen. Tegenwoordig geven alleen de hoedjes van de vrouwelijke aanwezigen kleur aan Prinsjesdag. Bij de debatten op de televisie zou ik het wel leuk vinden als ze die hoedjes ook zouden dragen’, zegt hij met een glimlach. ‘Ik kijk daar altijd zoveel mogelijk naar, maar je ziet ze alleen maar proberen elkaar vliegen af te vangen.’ Als ik vraag of hij gaat stemmen kijkt hij me verontwaardigd aan. ‘Natuurlijk ga ik stemmen, dat heb ik nog nooit overgeslagen. En u zou wel willen weten op wie hè, maar dat zeg ik lekker niet’, reageert hij. Eerlijk gezegd interesseert het mij niet op wie hij stemt, maar nu hij het zo nadrukkelijk zegt daagt hij me wel uit. Daarom probeer ik: ‘Op een man of een vrouw.’ Hij kijkt me wat geheimzinnig aan en zegt: ‘Ik stem op waar mijn potlood het vakje van hem of haar rood maakt.’ Ik ga er niet verder op in en hij heeft gelijk als hij vindt dat het mij niets aangaat. Ik zeg daarom maar dat ik voor hem hoop dat de partij van zijn keuze het goed zal doen. Lars is inmiddels weer op adem gekomen en komt overeind. Daarmee geeft hij zijn baas duidelijk te kennen op te willen stappen. Die komt wat moeizaam overeind en ze vervolgen rustig hun weg.
Lees het volledige artikel bij de bron
Bekijk al het lokale nieuws van De Bilt